Collega's,
Iedereen kijkt reikhalzend uit naar het e-boekplatform in onze sector. In Mijlpaal, een column van collega Paul Wouters in het jongste nummer van Meta, stelt deze dat het intekenen op het aanbod van e-boeken een nieuwe mijlpaal zou kunnen betekenen in de geschiedenis van het bibliotheekwezen in Vlaanderen. Ik wou dat het zo was, maar heb mijn twijfels. Er zullen ongetwijfeld veel bibliotheken intekenen - wie niet intekent, zal immers gebrandmerkt worden en het project geen kans gunnen -, maar of het een schot in de roos wordt of een schot voor de boeg, valt nog af te wachten. Het zou wel eens een Digileenscenario kunnen worden. Verschillende collega's die ik sprak zijn het met mij eens dat het aanbod zeer mager en niet actueel is en dat de lezer daarvoor bijgevolg NIET zal willen betalen. Bovendien las ik midden de verlofperiode een klein bericht in de krant dat een aantal (belangrijke literaire) uitgevers onder eigen vlag een e-bookplatform zullen oprichten. Ik zou dus nog even uitkijken met die mijlpaal.
Wie is dezelfde mening toegedaan wat betreft het magere annbod?
Jan Bib
Harelbeke
Tags:
Hallo
Ik heb het bewuste bericht over "het einde van de traditionele bibliotheken in zicht, uitgevers richten zelf e-bibliotheek op" in de krant ook gelezen en natuurlijk haalt dit het project van Bibnet gewoon onderuit. Ik vraag me dan ook af of het nog relevant is om in te tekenen op het aanbod. De uitgevers zullen wel om strategische redenen het aanbod bewust "mager" houden.
Bovendien kunnen e-books, als je een beetje handig bent, met een omweg ook gratis gedownload worden, zelfs de meest recente. En wat gaan mensen doen denk je?
Overigens vind ik het moreel niet bepaald netjes van de uitgeverijen om de bibliotheeksector zo onderuit te halen: doen alsof je onderhandelt maar ondertussen achter de rug een eigen project opstarten. Maar dat is dan weer een ander (economisch) verhaal...
Kathleen
Vandaag gelezen in www.bibliotheekblad.nl - Jrg. 3, nr. 9 (september 2013)
Ik beken me tot de sceptici. Naar mijn aanvoelen een gemiste kans, en niet noodzakelijk in de eerste plaats voor de bib...
Daarbij nog eens flink absurd dat twee koepelorganisaties uit één klein taalgebied elk onderhandelen met dezelfde sector voor hetzelfde type product, met een verschillende uitkomst.
Als extra aanbod zie ik het uitlenen van e-books wel zitten, maar de beperkingen door de overeenkomst opgelegd halen mij niet zo maar over de streep. 100 (voor onze bib hier) uitleenabonnementen voor 300 titels? Dit terwijl er toch wel meer dan 300 titels kunnen worden aangeboden. Sinds wanneer bepalen commerciële partners het collectieaanbod van de Vlaamse bibliotheken? Is dit niet in tegenspraak met het adagium van een openbare bibliotheek?
Mogen wij als bibliotheken de kruimels verdelen?
Misschien viel er niet meer uit de brand te slepen, maar in deze zaak is "liever iets dan niets" misschien niet zo opportuun.
Hier wachten we nog af.
In Menen heeft de bibliotheekraad beslist om niet mee te doen met het proefproject. De redenen zijn dat het alleen op een tablet gelezen kan worden en de vrees dat er te weinig interesse zal zijn waardoor de grootste kost door de bibliotheek zal betaald worden.
Is dit echt zo'n slecht voorstel? Na discussie in het beheersorgaan gisteren, vonden wij van niet. Het aanbod is interessant en divers, alle Vlaamse uitgeverijen doen in meer of mindere mate mee en men heeft begrip voor het gekozen platform (tablets). Ook het kostenplaatje vormt geen hinderpaal. Niet echt tegenkantingen gehoord. Groen licht gekregen om in te stappen. Kalmthout doet dus mee.
Voor alle sceptici, ik heb begrip voor de argumenten, maar ik vrees dat het dit is of niks. Vlaanderen gaat ons geen tweede kans geven, mochten we dit als sector afwijzen. En dat is als de tak afzagen waarop we zitten.
Collega's,
Akkoord met het feit dat dit de enige kans is die LOCUS/Bibnet ons biedt om de uitgevers te tonen hoe sterk we wel zijn. Maar ik vrees voor de verloren zaak. Er zijn ook andere mogelijkheden. In Zonnebeke leent men momenteel e-readers uit met daarop de pas verschenen boeken die zij hebben aangekocht. Het is een aftasten van de grens van de wettelijkheid zoals die er destijds was met het uitlenen van games, maar het experiment is zeker de moeite waard.
Laat de discussie nu maar verder losbarsten.
Vriendelijke groeten
Jan Bib
Niemand weet welke formule gaat aanslaan of de juiste is, ook de uitgevers of de Google's van deze wereld niet. Als je breder dan de boekenmarkt kijkt, zie je dat zowel traditionele mediabedrijven als nieuwe spelers trial and error gewijs digitale producten in de markt zetten en kijken wat werkt. Blijkt dat iets aanslaat geweldig, is het niet zo dan wordt het afgevoerd.
Je ziet krantenuitgevers dat bv. volop doen de laatste jaren, sommigen weten met succes betalende formules in de markt te zetten (NY Times, De Tijd). Pas door net als hen te proberen kun je mogelijk succes boeken. Het kan ook falen zoals bij Digileen, dat ingehaald werd door de Spotify en consoorten, maar door niets te doen faal je zeker.
Inhoudelijk kun je inderdaad vragen stellen over aanbod en voorwaarden (al vind ik die net als Jan Collet niet super slecht), maar Bibnet kan ook geen mirakels verrichten. De huidige wetgeving zorgt ervoor dat e-boeken 'software' zijn en dat je met uitgevers moet onderhandelen over licenties. Voor het ideale scenario waarbij alle uitgevers al hun boeken ter beschikking stellen heb je een politiek initiatief nodig, waarbij je ofwel een grote landelijke deal maakt en de uitgevers een smak geld geeft (Noorwegen) of de wet zo aanpast dat e-boeken net als gewone boeken beschouwd worden die onder het leenrecht vallen. Beide scenario's zijn niet realistisch, het is dus roeien met de riemen die je hebt voor onze sector.
Af en toe schrijf ik een column voor BibliotheekBlad, de eerste begin dit jaar: een persoonlijk standpunt over e-books in de bibliotheek. Voor de liefhebbers: de column zelf en de reacties zijn hier te lezen.
Vriendelijke groet,
Maike
De wetgeving aanpassen aan digitale tijden, zodat e-books net als gewone boeken onder het leenrecht vallen is ongetwijfeld niet op 1-2-3 te realiseren. Wat ik echter mis zijn bibliotheken die in heel Europa eensgezind duidelijk maken dat we daar nood aan hebben.
Sterke uitgeverslobby of niet: ik zie geen enkele reden waarom e-books niet onder het klassieke leenrecht thuis zouden horen en ik kan me voorstellen dat de publieke opinie die ook niet ziet. Uitgevers die bibliotheken als concurrenten zien i.p.v. als de sympathieke én lucratieve partners die we zijn denken daar ongetwijfeld heel anders over, maar ik wil het ze wel eens publiekelijk verkocht zien krijgen in een debat.
Waar is de bibliotheeklobby in deze? En dan heb ik het niet over Bibnet of Locus, die pragmatisch proberen te roeien met de riemen die we mogen verhuren van en voor de uitgevers, maar over ons allemaal samen. Ongetwijfeld hadden we het leenrecht destijds vooral aan onszelf te danken. Ik vrees dat voor het stilzwijgend uitdoven ervan hetzelfde gaat gelden...
Zoals Cornershop het laatste nummer van hun even geweldige als obscure debuut-ep uit de startblokken laat schieten: "People, we finally have to fight. We don't want to, but the people of Earth leave us no choice!" Of is dat wereldvreemd?
Mvg
Tim Lerno
Bib Londerzeel
Tim,
Wat bedoel je met "dat we het leenrecht aan onszelf te danken hebben" ? Idem met "het stilzwijgend uitdoven ervan". Heb jij aanwijzingen dat het leenrecht zal verdwijnen ?
Geert Puype
Ps ook dat citaat van Cornershop snap ik niet.
Tim Lerno zei:
Ongetwijfeld hadden we het leenrecht destijds vooral aan onszelf te danken. Ik vrees dat voor het stilzwijgend uitdoven ervan hetzelfde gaat gelden...
Zoals Cornershop het laatste nummer van hun even geweldige als obscure debuut-ep uit de startblokken laat schieten: "People, we finally have to fight. We don't want to, but the people of Earth leave us no choice!" Of is dat wereldvreemd?
Mvg
Tim LernoBib Londerzeel
Geert,
Ik stel me voor dat het leenrecht voor gedrukte materialen begin 20ste eeuw niet zomaar in de schoot van bibliotheken is gevallen, maar dat bibliotheken zich hebben laten horen en dat er min of meer een publiek debat is geweest met de uitgevers. e-books vallen niet onder dit leenrecht, waardoor bibliotheekorganisaties aller landen steeds weer met individuele uitgevers moeten onderhandelen om de voorwaarden te bepalen.
Wereldwijd zie je modellen opduiken waarin de belangen en vooral de angsten van de uitgevers doorwegen en waar ik als bibliothecaris niet gelukkiger van wordt. Ik heb geen aanwijzingen dat het leenrecht zal worden aangepast aan digitale tijden. Naarmate digitale collecties belangrijker worden ten nadele van gedrukte materialen verliest het verouderde leenrecht steeds meer aan gewicht en op termijn is voor bibliotheken enkel wat de uitgevers collectief zien zitten nog mogelijk.
Ik vind het positief dat er vanaf volgend jaar via het VEP eindelijk een mogelijkheid is om als bibliotheek een rolletje te spelen in het e-book-verhaal. Zonder wettelijk kader blijft dit echter vooral het verhaal van bange uitgevers, die bij de volgende onderhandelingsronde nog wat dieper in hun schulp kunnen kruipen.
De veelgehoorde argumenten "het is dit of niets" en "we krijgen geen tweede kans" kunnen redenen zijn om toe te treden. Dit hoeft echter niet te betekenen dat we ons neerleggen bij de huidige manier van werken en dat er geen nood meer zou zijn aan leenrecht voor e-books. Sommige uitgevers zijn achter de rug van het VEP bezig met eigen verhuurmodellen. Ik stel voor dat elke bibliotheek publiekelijk opkomt voor het leenrecht op e-books en dat we onze klanten meenemen in dit verhaal.
Het citaat van Cornershop is een stukje jeugdsentiment dat gisteren door mijn hoofd schoot en dat ik waarschijnlijk alleen zelf snap ;-) Moesten er toch nog liefhebbers zijn: het is niet het laatste nummer, maar het 5de.
Mvg
Tim Lerno
Bib Londerzeel
Welkom bij
Kenniskantoor
39 leden
46 leden
52 leden
40 leden
144 leden
165 leden
43 leden
177 leden
© 2024 Gemaakt door Kenniskantoor. Verzorgd door