Droomsels van de Leegte

Verschijnt eind juli 2017

: “Droomsels van de Leegte”

Nadat De Jaguarkrijger in druk was, vroeg Peter Varg mij of ik een verhalenbundel die hij geschreven had wilde lezen en beoordelen. De verhalen zijn weliswaar los te lezen, maar vormen vooral een achtergrond bij zijn trilogie. Ik vond ze fascinerend en absoluut de moeite waard om eveneens in Celtica’s fonds op te nemen. Hieronder lees je wat Peter zelf over de bundel wil vertellen.

Tijdens het schrijven van de trilogie Kukulkans Meesterplan zijn er veel personages ontstaan. Sommigen onder hen werden hoofdpersonages. Ze zijn veeleisend en trekken graag alle aandacht naar zich toe. Anderen zijn bijpersonages. Ze ondersteunen de actie en verdwijnen meestal snel, zij het met tegenzin. Er waren ook personages die om een of andere reden nooit een plaats kregen in het verhaal. Ze zijn onrustig en laten me niet slapen.
De korte verhalen zijn een wereld op zich. In Droomsels van de Leegte heb ik enkele van deze vergeten scheppingen terug opgevist. Door hun ogen leer je het Universum van de Leegte en van de Waanzinnige God Akash nog beter kennen. Deze rebelse creaturen zijn niet eenvoudig in de hand te houden. Allemaal voelen ze het dwingende verlangen om de logica van mijn reeks op de proef te stellen en om de werkelijkheid van mijn verhalen te kneden naar hun wil in de hoop om ooit de bestaande hoofdpersonages van hun spot in de schijnwerper te verdrijven.

Achter op het boek is het volgende te lezen:

De herberg staat in de schaduw van een eik. Er wordt gefluisterd dat Kukulkan, de Geve-derde Slang, tussen zijn takken leeft. De eik en de slang zijn niet echt van deze wereld. Ze zijn kinderen van de machtige droomsels van de Leegte en ze ontlenen aan hen hun kennis en hun macht.

Volgens de barman, die zijn buitenaardse natuur verbergt achter een onopvallend gezicht, is het hier dag en nacht een komen en gaan van menselijke en niet zo menselijke wezens. Ze dragen de geschiedenis van een schepping in verval met zich mee. In het schemerdonker van de gelagzaal wordt er gedronken en gegokt alsof elk glas of elk spel het laatst zou kunnen zijn.

De witte heks en de Dood dansen hier regelmatig een tango en de Duivel komt langs om te mijmeren over wat was en over wat komen zal.

Aan een tafeltje, dicht bij de open haard, schrijft een jongeman de laatste regels van zijn epos terwijl aan de grenzen van de werkelijkheid het leger van de Waanzinnige God zich klaarmaakt voor de laatste strijd.

Wil je alvast een stukje lezen? Dat kan hier op Celtica’s website.