Week van de Poëzie, Liefde, Gedicht 3 en 4, Gust Van Brussel

DE AVOND was groen

de lucht citroengeel

een zwarte zwaluw zweefde door het decor

jij was een lichtblauwe vrouw

in het omberen struikgewas

je vingers waren roze

je ogen grijs

toen je bij mij kwam

te midden van de lange buigende

witte margrieten

Jij was dat en veel meer

IK TEKENDE je toen

in een beschroomde stilte

je zwangere lichaam

naakt op het warme bed

het zeeflicht van de ochtendzon

op je gedoken dijen

je hoofd terzijde op de peluw

in lichte rust

mijn hand gleed over het papier

terwijl je lichaam groeide

een albasten vaas

jij keek naar mij

met donker loerend oog

hoe ik het kind schiep in je lichaam

pas toen ik eindelijk

mijn hoofd dicht bij het jouwe vlijde

voelde ik dat je een lied was

Uit: Het onbereikbare licht, Gust Van Brussel 2014
www.booklight.nl