Week van de Poëzie, Liefde, Gedicht 1 en 2(slot), Gust Van Brussel

IN JE ZWARTE jurk

gestreeld

kwam je

met gewichtloze vingers

je aura ving me

het witte

van je donkere ogen

gleed in me

je werd ontroering

door jou

werd verwondering

onuitsprekelijk

IK BEN de wind uit de bergen van Kreta

ik waai om je heen

maar je ziet me niet

meisjes met ronde oogjes en witte tandjes

zoenen me met een glimlach

maar je merkt het niet

uit een blauwe bal spring ik naar je toe

met een web van parels om mijn hals

in iedere parel blinkt je gezichtje

maar je weet het niet

ik zwem met de zilveren vissen

uit de zee van Egeia naar je toe

ik spartel een scherm druppels voor je voetjes

maar je beseft het niet

ik ben de herdershoorn in de verte

van het witte Iraklion

mijn tonen gonzen op het krulletje van je lippen

en je raadt het niet

ik ben de vreemde die je altijd verwacht

een ontmoeting bij een verborgen bron

waarin je blote voetje me kussen wil

en je ziet me niet

in het licht van de morgen raak ik je vingertoppen

je wilt dat ik bij je kom tot je de adem hoort

van mijn kinkhoorn op het strand

ik weef je in een slinger van vergeten verdriet

misschien voert de ochtendbries mijn klanken

naar de tepels van je borst

dan voel je je wimpers veilig over je ogen

en neigen je lippen naar mijn vreemde mond

ik ben de boezoeki uit de bergen van Kreta

ik zing voor jou een liefdeslied

misschien hoor je me niet

Uit: Het onbereikbare licht, Gust Van Brussel 2014

www.booklight.nl