over verloren en beschadigde materialen in de gevangenisbib

Niet-ingeleverde materialen

Raar maar waar. Je zou het niet verwachten in een "gesloten" instelling die de gevangenis toch is, maar onze bibliotheek wordt toch geconfronteerd met een aanzienlijk verlies aan bibliotheekmaterialen in de gevangenisbibliotheken.

Twee vragen hierbij.

1. Hebben de andere gevangenisbibliotheken ook te maken met dit probleem?

2. Zo ja, hoe recupereren jullie de vergoeding voor het verdwenen materiaal?

Tags:

Permalink Antwoord van Bart Dils op 2 Februari 2011 op 11.52

Hallo Paul,

In Leuven hebben we ervaring met twee gevangenissen en zij verschillen van publiek, regime en dus ook bibliotheek.

Antwoord 1:

Bij het begin van onze samenwerking hadden we vooral in de Hulpgevangenis een gelijkaardig probleem. Er waren verschillende oorzaken:

-aanvankelijke gebruikten we open curverboxen om de gereserveerde materialen over en weer te brengen. Daar werd lustig uit gegrabbeld en duidelijk niet (alleen) door gedetineerden. Nu gebruiken we dus metalen, afsluitbare kisten.

-het gevangenispubliek is over het algemeen onervaren in bibliotheekgebruik. Veel gedetineerden kwamen tevoren nooit in een openbare bibliotheek en sommige buitenlandse gedetineerden zijn soms zelfs onbekend met het concept van een biliotheek. Materialen worden onderling doorgegeven, uitleentermijnen worden niet opgevolgd,... De gevangenisbibliothecaris moet dus duidelijke uitleg verschaffen over de procedures en deze vooral nauwgezet opvolgen en kort op de bal spelen bij overtredingen. De bibgebruiker die zijn materialen nog op cel vergat, wordt teruggestuurd of de bibliothecaris kijkt wekelijks de termijnen na en achterstallige materialen worden opgehaald aan cel.

-naast de onervarenheid van "de" gedetineerde, kenmerken een deel hen zich door een gebrek aan verzorging. Dat zorgt niet alleen voor onhygiënische toestanden, maar ook voor een nonchalante houding tegenover allerhande voorwerpen, dus ook ontleende bibmaterialen. Ook hier zal de bibliothecaris weer moeten verduidelijken wat er verwacht wordt en sanctioneren (door bijvb tijdelijke schorsing) indien nodig, om erger te voorkomen. Sommige gedetineerden hebben een soort van bibliotheekopvoeding nodig.

-het meest hardnekkige probleem ligt in het feit dat de Hulpgevangenis deels een arresthuis is. Bewoners kunnen dus na een telefoontje van de onderzoeksrechter van het ene moment op het andere vrijgelaten worden. Voor deze gevallen moet er een duidelijke procedure afgesproken worden: controle of er materialen uitgeleend zijn en deze naar de bib laten brengen. Omdat alles bij zo'n invrijheidstelling snel gaat en de ene cipier al nauwgezetter is als de andere, worden de bib en haar materialen nogal eens vergeten.

-een ander nadelig kenmerk van een arresthuis is, dat er een groot verloop van bewoners is en dus ook van de vertrouwensgedetineerden die meehelpen in de gevangenisbibliotheek. Het maakt het moeilijker voor de bibliothecaris om, eens er sluitende procedures zijn opgesteld, een continue controle ervan te waarborgen.

Kortom: om te voorkomen dat er materialen verdwijnen en/of beschadigd worden, moeten er heel duidelijke procedures bestaan, die nauwgezet moeten opgevolgd worden door een vaste bibliothecaris. In de Hulpgevangenis is dat een pb, in de Centrale gevangenis oefent een gedetineerde die functie al 10 jaar uit. In de Centrale gevangenis zijn er gemiddeld hooguit 5 materialen per jaar vermist, in de Hulpgevangenis 10 tot 15.

Antwoord 2

Beide gevangenissen vergoeden de vermiste of beschadige materialen. Als het mogelijk is, verhalen ze het op de gebruiker en anders betalen ze het uit 'eigen' zak. Die vergoeding gebeurt zoals bij andere Leuvense gebruikers: of het materiaal wordt heraangekocht, of wordt vergoed via een cadeaubon van een boekhandel in Leuven. 

grts,

Bart

Permalink Antwoord van Paul Wouters op 2 Februari 2011 op 12.29

Bart,

Bedankt voor het uitgebreide antwoord.

In onze Kempense gevangenisbibliotheken werken we tijdens alle uitleenzittingen met een beroepskracht uit onze bib, dus het onderdeel "opvoeding" zit wel in goede handen. We zullen er dan ook werk van maken.

Het grootste probleem zit inderdaad in het vrijlaten en muteren van de gedetineerden. De gevangenen verhuizen inderdaad vaak onaangekondigd en dan is controle op bibmaterialen duidelijk niet de eerste prioriteit. Ook hierover zullen we dus duidelijker afspraken moeten maken.

Je schrijft ook dat de gevangenis de verloren materialen vergoedt (via gevangene of zelf). Heb je een idee uit welke middelen dit gebeurt? Wij krijgen de boodschap dat dit toch niet zo eenvoudig is.

Antwoord van Bart Dils op 3 Februari 2011 op 14.23

Hoe betalen de Leuvense gevangenissen hun verloren materialen, als de ge/misbruikers het zelf niet kunnen:

De Hulpgevangenis organiseert sinds sinds enkele jaren de verkoop van onze afgevoerde materialen en mag de opbrengst gebruiken voor alles wat te maken heeft met de gevangenisbibliotheek.

De centrale gevangenis heeft een eigen spaarpot/sociaal fonds, maar moet dat zo goed als nooit aanspreken om verloren/beschadigde materialen te vergoeden.