Heel mooie ode aan Louis Paul Boon door Pjeeroo Roobjee

http://www.canvas.be/video/winteruur/2015-2016/pjeroo-roobjee
Heel mooie ode aan Louis Paul Boon door Pjeeroo Roobjee(1945), waarin uitgebreid gesproken wordt over met name de laatste zin uit 'Mijn kleine oorlog' (2e druk 1960) die luidt: WAT HEEFT HET ALLES VOOR ZIN? Ook noemt Robjee een 'bekende uitspraak', geparafraseerd, van Boon: Schop de mensen (TOT ZIJ) EEN GEWETEN (KRIJGEN). De tekst zonder die tussen haakjes wordt meestal genoemd. De volledige tekst is de laatste zin uit de eerste druk (1947, integraal herdrukt in 1986) van 'Mijn kleine oorlog'. Dat zou je erbij moeten vertellen. Want dat verschil tussen die 2 drukken betekent veel, o.a. dat Boon een stuk relativerender was geworden, dat de scherpe kantjes uit de eerste druk waren verwijderd en dat de oorspronkelijke taal was vergemakkelijkt en vernederlandst en daarmee literair een stuk minder mooi. Aan de tweede druk zijn overigens VIJFTIEN JAAR LATER (titel van een van de hoofdstukjes) 2 hoofdstukjes toegevoegd; aan het laatste, getiteld LAATSTE WOORD, ontleent Robjee zijn gekozen tekst. Deze gaat over madame Odile, met wie Boon al bezig is wanneer de eerste druk van 'Mijn kleine oorlog' verschijnt. Zij wordt onder de naam Ondine de hoofdpersoon van het historische, gecursiveerde, gedeelte van de boeken De Kapellekensbaan (1e druk 1953, vanaf 1949 bij de uitgever) en Zomer te Termuren(1956). Op het einde van het laatste boek, Zomer te Termuren, is Ondine wel heel oud en (bijna) gematigd geworden, maar ze gaat nog (net) niet dood. Dat we de prachtige beschrijving van haar dood toch hebben, danken Pjeroo Roobjee en wij aan dat toegevoegde LAATSTE WOORD aan 'Mijn kleine oorlog'.