Vandaag in de krant DS het zoveelste negatief artikel over de toekomst van bibliotheken. Deze keer over de vergrijzing van het personeelsbestand. Nog een paar titels: "onze bibs missen de verjongingsgolf", "de bib vergrijst, de dood loert achter het rek", ... Als we de moed nog niet laten zakken omdat inderdaad het zoveelste personeelslid niet vervangen wordt dan lijkt het wel of we moeten en zullen zwaarmoedig worden van al die negatieve berichtgeving in de media.

En mochten deze berichten dan nog eens helpen om besturen te overtuigen om die 'stervende' bibliotheek te helpen dan zou ik dit alles toejuichen. Maar het gevaar om hiermee het tegendeel te bereiken, lijkt me zeer groot. Hoe overtuig je een bestuur om te investeren in de bibliotheek als ze overal horen dat de beste plaats om te besparen de bibliotheek is?

Pessimisten (of opportunisten) die al lang beweren dat de bibliotheek geen lang leven meer beschoren is, lijken hiermee hun gelijk te halen.

Jonge mensen die denken aan een job in de bibliotheeksector zullen staan springen als ze via de media nog eens de bevestiging krijgen dat werken in een bib saai, grijs, stoffig en 'rimpelig' is.

Het imagoprobleem en het moeilijk aantrekken van jonge, enthousiaste werknemers ervaar ik al sinds een vijftal jaar. Op vacatures komen nog steeds kandidaten met enkel de motivatie 'ik lees graag'.  Dus het is niet dat ik het probleem niet erken maar laat ons het imagoprobleem aanpakken ipv het te bevestigen.

 

Weergaven: 1095

Berichten in deze discussie

Op zich wel een terecht artikel. Wat is de aantrekkingskracht van de bibliotheek als je 18 jaar bent. Is een punt dat ik allang geleden gemaakt heb. Ook in Nederland was dat problematisch.

1/ Opleiding aantrekkelijk maken.

2/ functie omschrijvingen voor nieuwe bibliotheekmensen aantrekkelijker maken

3/ jobinhoud aantrekkelijk maken

4/ imago bibliotheek aanpakken

In de faculteitsbibliotheek Letteren en Wijsbegeerte UGent is de gemiddelde leeftijd 38 jaar. Dat is iets aan de oude kant maar an sich vind ik dat eigenlijk nog wel mee vallen. Onevenwichten in de samenstelling van een personeelsploeg, zij het sexe, leeftijd, etniciteit, etc... zijn nooit goed. Het blijft een punt van zorg om dat goed op te vangen. Maar zo dramatisch als het artikel het stelt ervaar ik het zelf niet. Het beeld van de 'saaie, stoffige job' als clichébeeld van een bibliothecaris bestaat al jaren. Het heeft mij in ieder geval beslist niet tegen gehouden om deze job te kiezen. En tot nader order vind ik mijn job nog altijd de leukste ter wereld. Ik denk dat het publiek echt wel het verschil kan zien met de realiteit. En indien niet, dan is het vooral aan ons om die perceptie te veranderen zou ik zeggen! Onwards and upwards!

Wat Danny zegt is uiteraard volledig juist.  Maar je moet je als bibliotheek ook goed kunnen/willen positioneren.  Je moet ergens het verschil kunnen maken door je bibliotheek "persoonlijkheid" te geven.  Bibliotheek van Vilvoorde is niet echt de makkelijkste bibliotheek om in te werken.  Maar wij zetten zwaar in op klantvriendelijkheid, integratie en inburgering, jongerenwerking, onderwijs, diversiteit.

Je medewerkers blijven motiveren en enthoesiasmeren.  Je bibliotheek incontournable (proberen te) maken in je stad of gemeente.  Wij hebben onlangs drie mensen aangeworven (35 kandidaten) en bij die kandidaten waren er uiteraard bij die "graag boeken lezen, al hun leven lang".  Maar we trekken ook zeer competente mensen aan die het als een uitdaging beschouwen om in een bibliotheek als Vilvoorde te komen werken.  Ze worden aangetrokken door de persoonlijkheid van de bib, de verscheidenheid aan taken en door ons maatschappelijk engagement.

Aanvulling op lijstje van Danny:

5) veel deeltijds werk

Het feit dat in openbare bibliotheken de meeste contracten deeltijds zijn (in onze bib werken we met 14, waarvan slechts 3 personen full time) helpt ook niet om jonge mensen aan te trekken. Tel daarbij avond- en weekendwerk en dan kom je inderdaad al snel uit bij mensen die een tweede of derde carrière beginnen. Dit hoeft op zich niet slecht te zijn natuurlijk. Wij hebben alleszins goede ervaringen, maar het bestendigt wel de hoge gemiddelde leeftijd. En ondanks alle kwaliteiten die onze medewerkers hebben, is het een feit dat we competenties en feeling missen inzake digitalisering etc.  

Tijdens het gesprek met de krant heb ik geprobeerd om ook positieve aspecten van ons imago naar voren te schuiven zoals de associatie met leesplezier en met betrouwbaarheid, maar dat paste blijkbaar niet in het verhaal dat de krant wilde brengen.

Zoals Danny opmerkt, zijn de punten die de krant, maakt terecht (ook al zijn ze niet helemaal correct weergegeven). Ik weet ook niet of het erg is dat er in de aanloop naar de verkiezingen een 'sence of urgence' ontstaat rond de ontwikkelingen in de bibliotheeksector. Het artikel in de krant ondersteunt enkele cruciale vragen uit ons memorandum. Daarover zijn we in gesprek met de politieke wereld.

En ik weet ook niet of we alleen negatief in het nieuws komen: vandaag een bericht over het succes van Muntpunt in DS en eind vorig jaar ook een lang stuk over de bibliotheek van de toekomst...

Zoals in het artikel staat, starten we momenteel een (beperkt) onderzoek naar het imago van de bib (& het archief) op. Ik verwacht dat het niet al kommer en kwel zal zijn. Ik hoop dat het resultaat ook binnen de sector aanleiding zal zijn voor discussie over wat we willen nastreven en hoe we dat kunnen bereiken. Afspraak in elk geval in september op 'Focus op het imago'.

Ik had dinsdag een leuk gesprek met de journaliste. Ze leek oprecht geïnteresseerd in de diverse uitdagingen van de bibliotheken, maar wilde zich toch concentreren op de vergrijzing van de medewerkers. 

Vergrijzing zie ik zelf niet als een probleem, want een leerattitude heeft immers niets met leeftijd te maken. Ik had een binnenpretje bij de inleidende tekst bij het artikel: bij ons werd het gebruik van tablets en sociale media geïntroduceerd door de "oude vossen" (met enthousiaste medewerking van de jonge wolven). Werken in een dynamische bibliotheek houd je jong.

Persoonlijk vind ik elk nieuwsbericht over bibliotheken positief, beter slecht nieuws dan doodgezwegen worden. We moeten met de sector ook proberen pro-actief in het nieuws te komen en niet steeds defensief te reageren op nieuwsberichten, meer uitgaan van onze sterkte, dus.

In die zin werden we ook uitgedaagd door de journaliste: ze ziet een opinietekst vanuit onze sector graag komen. Bruno? Of een ervaringsdeskundige?

Akkorrd met Jan.

Een mooi voorbeeld van zo'n reactie, zij het misschien iets te technisch: http://www.montrealgazette.com/news/story.html?id=9363024

Er moet dus dringend een facelift komen ;-)

het is natuurlijk ook zo dat er weinig instroom is omdat er vaak ook weinig kans is tot instroom.
Wie een bibliotheekcarriere begint, eindigt ook vaak in de bibliotheek, lijkt me.

En als er al instroom is van jonge mensen, dan zijn ze vaak het snelst weg.

Dit is misschien wat zwart/wit, maar ik vermoed toch ook weer niet zo ver weg van de realiteit.

Het is moeilijk opboksen tegen vastgeroeste opvattingen over de bibliotheek. Wat is er nu leuker dan weer eens het stoffig imago uit de kast te halen. Ik herinner me nog levendig (en ja dat kan moeilijk anders met al die herhalingen) een aflevering van FC. de Kampioenen waarbij Markske, in zijn gekende stuntelige stijl een bibliotheek te lande binnen sukkelt en er de boel op stelten zet. De bibliotheeksetting is niet één van de modernste en de attitude van de dame met de 'look-over-het-brilletje' en de ssttt-reactie noch minder. Gezien de kijkdichtheid van de sitcom is de imagoschade nog eens in ere gesteld, alle mooie inspanningen van de sector om ons te hypen ten spijt. Het is nu eenmaal een bot waar het lekker op knagen is.

Ik zou zeggen : voortdoen zoals we bezig zijn. Dagdagelijks zien we dat mensen door dat imago heen kijken en maar al te graag langskomen. Ook de zogenaamde virussen, bacteriën en schimmelinfecties hebben de durvers niet echt afgeschrikt dus zo'n imagodeukje gaan we ook wel weer overleven. Al...

Ik ben wel benieuwd naar de resultaten van de enquête onderaan in het artikel. Meestal wordt de belanghebbende pas gehoord wanneer het kalf al tot aan het middel in het water ligt en die belanghebbende, die is vast een andere mening toegedaan. Pas een artikel gelezen waarbij afschaffen van dit en dat in de onmiddellijke omgeving vaak voor de sociaal minder bedeelde een ramp is. Het ging  onder meer over snijden in het openbaar vervoersaanbod, maar het had evengoed over een bibpost in het buurtweefsel kunnen gaan. Eerherstel na de kaalslag ? 

Nog eens mijn excuses voor de lapsus in mijn vorige post ?!

RSS

© 2024   Gemaakt door Kenniskantoor.   Verzorgd door

Banners  |  Een probleem rapporteren?  |  Algemene voorwaarden